Twee zussen, Cinzia en Marzia, verlangden naar een plek waar de tijd vertraagt, waar de natuur het tempo bepaalt en Milaan toch dichtbij blijft. Tien jaar geleden stuitten ze op Poggio Castellaro, een stille boerderij die hen meteen raakte. Hier creëerden ze een toevluchtsoord waar de ziel van het Italiaanse platteland samensmelt met eigentijdse finesse. In dit authentieke, zacht betoverende deel van Italië ontdekken gasten een ander Italië, een plek die zich buiten de gebaande paden rustig laat kennen.
Poggio Castellaro
Wij zijn twee zussen: de oudste, Cinzia, is architect met een passie voor architectuur, kunst en design. Ze woont afwisselend in Milaan en Parijs. De jongste, Marzia, is accountant, moeder van twee zonen en heeft een passie voor reizen, bij voorkeur naar bestemmingen aan zee. Zij is degene die erop stond een zwembad te hebben dat lang genoeg is om elke dag minstens een uur te kunnen zwemmen.
Ongeveer tien jaar geleden besloten mijn zus en ik iets belangrijks te delen: een plek waar we samen onthaastende en prettige momenten konden doorbrengen. Een plek waar we in alle rust samen konden zijn, in een ongerepte omgeving, omringd door stilte en toch gemakkelijk bereikbaar vanuit Milaan.
Toen ik de ruïnes van deze boerderij zag, twijfelde ik geen moment. Ik wist meteen dat dit de juiste plek was om een mooi toevluchtsoord voor ons en onze families te creëren.
Als architect voelde ik me meteen aangetrokken tot het idee om deze boerderij te renoveren. Het interieur was leeg, op een centrale pilaar na, maar het uitzicht was prachtig en de ramen naar de tuin waren groot en licht.
Ik heb de begane grond ingericht als een gemeenschappelijke leefruimte, zonder deuren of scheidingen. Een grote, volledig uitgeruste keuken en eetruimte vormen één vleugel van het huis, direct verbonden met de veranda, waar het altijd fijn is om buiten te eten.
Om iedereen zich thuis te laten voelen, wilde ik dat elke kamer een eigen badkamer zou hebben. Daarom heb ik op de bovenverdieping drie ruime slaapkamers gecreëerd, elk met een ensuite badkamer.
Toen we het kochten, had het huis alleen buitenmuren en een dak. De ramen waren slechts openingen in het metselwerk en binnen was er een grote lege ruimte. Alles moest nog worden bedacht, en als architect vond ik het heerlijk om te dromen over hoe ik van dat lege omhulsel de perfecte plek voor ons kon maken.
Ik wilde een sfeer creëren waarin eenvoudige elementen uit de Italiaanse landelijke traditie samenkomen met hedendaagse accenten. De functionaliteit van de ruimtes, de warmte van de materialen en kleuren, de kracht van de stenen muren en de soberheid van het interieur vormen samen de sfeer van nu. Onze vrienden zeggen vaak dat dit een huis is waar iedereen zich meteen op zijn gemak voelt.
Overdag worden de kamers overspoeld met licht, terwijl het uitzicht op de heuvels tegenover het huis breed en weids is.
Het interieur is ruim en open, en de neutrale kleuren van muren en vloeren zorgen voor een bijzonder warme en ontspannen sfeer. Op koude winterdagen brandt de open haard, en vaak speelt iemand een paar noten op de piano.
Het huis is gerenoveerd met het doel het energieverbruik te optimaliseren. Daarom zijn de muren van de slaapverdieping speciaal geïsoleerd, terwijl op de begane grond stenen muren zijn gebruikt, waar mensen natuurlijk het meest verblijven.
We hechten veel belang aan recyclen, en daarom staan er in de keuken speciale bakken voor papier, plastic en glas, om afval scheiden zo gemakkelijk mogelijk te maken.
Door de jaren heen hebben we zelf verschillende huizen gehuurd om vakanties met vrienden door te brengen, en ik heb altijd genoten van het ontdekken hoe anderen hun toevluchtsoord vormgeven: hun idee van “thuis” en hoe ze binnen- en buitenruimtes organiseren. Daarom leek het me interessant om ons landhuis aan te bieden aan mensen die mijn manier van denken over een huis misschien delen.
Iedereen zoekt iets om mee naar huis te nemen: een ervaring die een indruk achterlaat—niet omdat die op zichzelf onvergetelijk is, maar omdat die ons een goed gevoel geeft, soms een heel goed gevoel. En precies dat is wat veel vrienden ons vertellen na een paar dagen in Poggio Castellaro.
Wie kent Italië niet? Toch is dit een ander Italië, buiten de gebaande paden, zelfs voor wie al jarenlang in het land reist.
Dit is een ongelooflijk authentiek gebied dat zijn agrarische karakter heeft behouden, waar mensen gastvrij en open zijn. Het is een plek waar gemeenschapsgevoel nog echt waarde heeft. Het eten is uitstekend, de heuvels zijn zacht glooiend, en er zijn kleine middeleeuwse dorpjes—en dat alles op korte afstand van steden als Piacenza, Parma en Cremona, plekken die nog ontdekt mogen worden.