Voordat we in de details duiken, kunt u zich kort voorstellen en iets vertellen over eventuele gezinsleden (bijv. naam, leeftijd, woonplaats) en de naam(namen) van uw accommodatie(s)?

Mijn naam is Luca Giannini, ik ben 51 jaar en kom uit Bologna. Momenteel woon ik in Rome met mijn partner Iolanda en haar 15-jarige dochter Maria Sofia. Samen met Iolanda, mijn zakenpartner Paolo en ons lokale personeel beheer ik drie accommodaties in het zuidoosten van Sicilië, die allemaal te vinden zijn op Nice2Stay: Residenza Hortus en Casa Kimiyà in Modica, Casa Sabir in Syracuse.

We zouden graag wat meer over u als persoon met onze klanten delen. Zou u ons meer over uzelf willen vertellen? Bijvoorbeeld over uw interesses, vrijetijdsbesteding, werk, gezin en vakanties?

Mijn familie heeft twee zielen: mijn vader was civiel ingenieur en mijn moeder werkte als modeontwerpster en -handelaar. Als jong meisje reisde ze veel. Door deze mix ben ik diep gepassioneerd geraakt door het zoeken naar en renoveren van onroerend goed, ontwerp en ambacht, hedendaagse kunst, duurzaamheid, reizen en gastvrijheid. Na het behalen van een diploma in milieutechniek aan de Universiteit van Bologna verhuisde ik naar Rome, waar ik kunstcursussen volgde aan de RUFA Academie. Na een tweejarige ervaring in het gebied van Ragusa richtte ik het gastvrijheidsproject Anime a Sud op, met als doel mijn concept van reizen, schoonheid en verbinding met het gebied te belichamen. Naast mijn gastvrijheidsbedrijf ben ik betrokken bij interieurontwerpprojecten en woningrenovaties, en werk ik ook als kunstenaar, waarbij ik mijn werk tentoonstel in Italië en het buitenland (meer informatie op www.lucagiannini.it).

Wanneer en op welke manier kwam dit pand in uw leven en wat motiveerde u om het een deel van uw leven te maken?

Tot nu toe in mijn leven ben ik geleidelijk naar het zuiden gegaan: van Bologna, waar ik het gevoel van gastvrijheid ontwikkelde, naar Rome, waar ik mijn jeugdpassie voor schilderen en beeldhouwen kon vervullen, en vervolgens naar Sicilië, waar ik een uniek licht en een bijzondere verbinding tussen architectuur en landschap ontdekte. Hier werd ik getroffen door de stenen steden die op heuvelruggen en bergen zijn gelegen, in verbazingwekkende barokke omgevingen, en door de charmante ruïnes die werden overwoekerd door weelderige vegetatie of bijna verloren gingen in de mediterrane schittering. Ik ben altijd erg instinctief geweest in het zoeken naar de juiste plaatsen. Eigenlijk zou ik zeggen dat het de plaatsen waren die mij opriepen. Toen ik zocht naar mijn eerste plek in Modica, Casa Kimiyà, werd ik aangetrokken door een bescheiden huisje dat verborgen lag in een smal steegje nabij de Kathedraal van San Giorgio, en zodra ik binnenkwam, werd ik betoverd door het uitzicht: als een adelaarsnest keek het uit over de barokke stad en gaf het het gevoel van een afgelegen toevluchtsoord dat wachtte om ontdekt te worden. Jaren later, in 2012, stuitte ik op een oude stenen muur met een oude roestige deur waarachter ik een geheime tuin en een ruïne zag die al wie weet hoe lang verlaten was. Ik was totaal betoverd. Er hing een vervaagd "te koop" bord aan die deur. Na een tijdje was ik de eigenaar geworden van wat Residenza Hortus zou worden. En enkele jaren geleden droomden mijn partner en ik ervan een nieuw huis aan zee te vinden om onze gasten een route door de Vallei van Noto aan te bieden. Syracuse belichaamde de authentieke Siciliaanse identiteit, geworteld in de smeltkroes van culturen en tradities, en hier stuitten we op een luchtig periodiek appartement met smeedijzeren balkons die uitkeken op de levendige straatmarkt van het eiland Ortigia. Zo ontstond Casa Sabir. In mijn perceptie is het Middellandse Zeegebied, met zijn archetypen, zijn licht, zijn materialen, zijn natuur en zijn mensen, altijd een bevoorrechte dimensie geweest voor de expansie van de ziel. Sommige plaatsen zijn meer dan andere doordrongen van de geest van degenen die erin hebben geleefd en door de energie van de aarde. Het Anime a Sud-project (letterlijk "Zielen naar het Zuiden") is precies gebaseerd op dit idee: woningen met een ziel, voor zielen die naar het zuiden reizen.

Kunt u ons meer vertellen over het proces van renovatie en inrichting van uw accommodatie?

Voor mij is het terugbrengen van een plek een ethisch proces met milieu- en sociale voordelen. Het is een manier om een herinnering te behouden en deze terug te geven aan een gemeenschap, zodat de uitbuiting van nieuw territorium en de consumptie van natuurlijke hulpbronnen kan worden vermeden. Sommige van deze plaatsen bevinden zich al in die staat van evenwicht waarin verdere ingrepen onvermijdelijk storend zouden zijn. In andere is dit evenwicht op ongepaste wijze verstoord en onder de oppervlakte is er een spanning waar te nemen om terug te keren naar hun vroegere staat. Het renovatieproces houdt dus een verbinding met de plaats in en vereist tijd om daar door te brengen en te luisteren naar de zogenaamde "genius loci", om te begrijpen wat die plaats echt nodig heeft. Ik geloof dat men zich in poëtische huizen meer menselijk kan voelen. Mijn visie op schoonheid valt niet precies samen met luxe. Het heeft eerder te maken met authenticiteit en harmonie. Ik stel me een plek voor als een sculptuur en zoek naar een balans tussen materie en leegte, licht en schaduw, het oude en het nieuwe, het antropische en het natuurlijke. Ik streefde ernaar om niet-gehomologeerde, ecologisch duurzame woningen te ontwerpen, waarbij ik de sporen van de tijd waardeer en de traditionele Siciliaanse materialen (zoals lokale stenen, natuurlijke pleisters, ambachtelijke meubelen van ijzer en hout, originele cement- en majolicategels) combineer met designstukken, op maat gemaakte handwerk en, natuurlijk, mijn kunstwerken. Zodat onze gasten het gevoel hebben dat ze in Sicilië verblijven en niet ergens anders (of overal).

Wat maakt uw accommodatie op persoonlijk vlak echt bijzonder voor u? Zijn er herinneringen of momenten die het u dierbaar maken?

Ik herinner me nog goed die avond een paar jaar geleden toen ik een lange e-mail ontving van een onbekende persoon die zichzelf voorstelde als een oudere non, directeur van een religieus instituut in Noord-Italië. In deze brief vertelde ze me dat ze in de vroege naoorlogse periode met haar familie in dat huis had gewoond en daar als kind heel gelukkige jaren had doorgebracht. Ze voegde eraan toe dat het feit dat ze hoorde over de daaropvolgende verlatenheid haar altijd erg verdrietig had gemaakt. Bij haar e-mail waren zwart-witfoto’s van hen in de tuin, vrolijk staand, bijgevoegd. Ze beschreef hun gewoonten, de geliefde figuur van haar moeder en de geuren en bomen van die tijd, waarvan er veel nog steeds bestaan. Ik kwam ook te weten dat ze vaak buiten aten, precies op de plek waar ik de grote lava stenen tafel voor de maaltijden van onze gasten had geplaatst... dit noem ik de kracht van de genius loci! Sinds dat moment hebben we onze correspondentie niet meer onderbroken en ik kijk nog steeds uit naar de tijd dat ze haar voormalige huis weer kan bezoeken. Haar dankbaarheid voor het geven van een nieuw leven aan Hortus heeft me echt ontroerd en blijft een van de diepste tevredenheden van wat ik heb gecreëerd.

Hoe zou u de sfeer en het interieur van uw accommodatie beschrijven?

Casa Kimiyà is een huis uit het begin van de 20e eeuw, gelegen op de rotsachtige hellingen van Modica Alta: de intiem mediterrane kubistische essentiële vorm, de heldere ruimtes met adembenemende uitzichten, samen met een eclectische sfeer van hergebruikte meubels en originele elementen, roepen een gevoel van alchemie op (vandaar de naam Kimiyà, afkomstig van het Arabische Al-Kimiyà). Residenza Hortus is een stenen toevluchtsoord dat is ontstaan uit de renovatie van een meerlaagsstructuur uit het midden van de 16e eeuw, die misschien deel uitmaakte van een oud klooster of van de versterkingen van het kasteel van de graven. De omheinde tuin roept de afgezonderde en contemplatieve dimensie van de "hortus conclusus" van de kloosters op (vandaar de naam Hortus), waar je kunt regenereren in contact met de natuur, het ritme van de seizoenen en de energie van de aarde. Casa Sabir, daarentegen, is een etagewoning uit het begin van de 20e eeuw die uitkijkt op de kleurrijke markt van het eiland Ortigia in Syracuse, niet ver van de zee: de naam "Sabir" verwijst naar de gemengde taal die ooit werd gesproken in de havens van de Middellandse Zee, en suggereert de kosmopolitische sfeer van de stad. Elk huis heeft zijn eigen persoonlijke ziel en biedt een exclusieve sfeer, waar de traditionele materialen van het eiland in contact komen met mijn artistieke en ontwerpvisie.